Αλληλεγγύη το πρώτο ζητούμενο

Το μήνυμά τους μήνυμα αγάπης και ανθρωπιάς. Κι η παραίνεσή τους: «Θαρσείτε». Έχετε θάρρος μην απελπίζεστε, μην το βάζετε κάτω. Μπορεί το κακό να εμφανίζεται πανίσχυρο αλλά δεν είναι. Η αγάπη είναι πιο δυνατή από το φόβο, το μίσος την αδιαφορία. Η αλληλεγγύη είναι το φάρμακο που εξολοθρεύει τη μοναξιά και την ανέχεια. Η ζωή πάντα νικάει το θάνατο. Το μήνυμα αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα για μας τους Έλληνες (όπως για τους άλλους δοκιμαζόμενους λαούς).

  Δυστυχώς παρά τη διδασκαλία του Θεανθρώπου, των ελλήνων σοφών της αρχαιότητας και πολλών σοφών της μέχρι σήμερα ανθρώπινης ιστορίας, ο κόσμος μας σε οικουμενικό επίπεδο, ακολουθεί άλλους δρόμους. Με αποτέλεσμα να κυριαρχούν όχι η αγάπη και η αλληλεγγύη αλλά το συμφέρον και η μισαλλοδοξία. «….Ο κόσμος που φαίνεται να απλώνεται μπροστά μας σαν ονειρεμένη γη, με τέτοια ποικιλία, τόσο όμορφη, τόσο καινούργια δεν κρύβει στην ουσία ούτε χαρά, ούτε αγάπη, ούτε φως, ούτε βεβαιότητα, ούτε ειρήνη, ούτε συνδρομή στον πόνο…..», έγραψε ο Μ. Arnold.   

  Στον κόσμο σήμερα επικρατεί ο νεοφιλελευθερισμός κι ο χειρότερός του ελευθερισμός. Που, επικαλούμενοι αμφότεροι την «πραγματική» όπως τη λεν, φύση του ανθρώπου καταστρέφουν τη φύση και τον ίδιο τον άνθρωπο. «Σε μια τέτοια κατάσταση (τη φυσική) - γράφει ο Tomas Hobbes – υπάρχει ….συνεχής φόβος και κίνδυνος για βίαιο θάνατο και η ανθρώπινη ζωή μοναχική, άθλια, απαίσια, σκληρή και σύντομη». Η ελευθεριστική ψυχολογία της ανθρώπινης φύσης στηρίζεται σε μια, πολύ οικεία, πολύ γνωστή σε όλους μας βάση: Ο άνθρωπος είναι μόνος. Ερχόμαστε στον κόσμο σαν ξένοι, ζούμε ως ξεχωριστές υπάρξεις και πεθαίνουμε σε τρομακτική απομόνωση.

  Αυτή η απάνθρωπη ψυχολογία έκανε τα πρώτα ουσιαστικά της βήματα στην Αναγέννηση και σήμερα κατέλαβε όλη την ανθρωπότητα. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που αυξάνονται συνεχώς οι αυτοκτονίες, τα διαζύγια, η απογοήτευση, η κατάθλιψη, η δυστυχία. Ούτε το ότι πολλοί σημερινοί μεγάλοι φιλόσοφοι πρεσβεύουν ότι η πρώτη ανθρώπινη ανάγκη είναι η εξεύρεση νοήματος ζωής.

  Ωστόσο τα προαναφερθέντα είναι μεν ισχυρά και κυρίαρχα, σ΄αυτή τη φάση της ιστορίας του ανθρώπου, δεν είναι όμως παντοδύναμα. Ούτε κάποια προκαθορισμένη μοίρα μας. Υπήρχαν πάντοτε υπάρχουν και σήμερα οι πραγματικοί άνθρωποι, αυτοί που αντιστέκονται. Και θυσιάζονται ακόμα για έναν άλλο καλύτερο, πιο ανθρώπινο κόσμο. Ο μεγαλύτερος δάσκαλος αυτού του κόσμου της αγάπης, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, ήταν ο Θεάνθρωπος. Στα χνάρια του, αλλά και από άλλες αφετηρίες, πορεύτηκαν και πορεύονται πολλοί. Όπως ο Ραμπντράνωφ Ταγκόρ, ο μεγάλος Ινδός ποιητής που τιμήθηκε με Νόμπελ (και δεν πήγε να το παραλάβει). Όπως ο Γκάντι, ο Τζον Κένεντι και πάρα πολλοί φιλόσοφοι από την αρχαιότητα και μέχρι σήμερα.

  Το μήνυμά τους μήνυμα αγάπης και ανθρωπιάς. Κι η παραίνεσή τους: «Θαρσείτε». Έχετε θάρρος μην απελπίζεστε, μην το βάζετε κάτω. Μπορεί το κακό να εμφανίζεται πανίσχυρο αλλά δεν είναι. Η αγάπη είναι πιο δυνατή από το φόβο, το μίσος,  την αδιαφορία. Η αλληλεγγύη είναι το φάρμακο που εξολοθρεύει τη μοναξιά και την ανέχεια. Η ζωή πάντα νικάει το θάνατο. Το μήνυμα αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα για μας τους Έλληνες (όπως για τους άλλους δοκιμαζόμενους λαούς).

  Από πέρσι και περισσότερο φέτος κι άγνωστο για πόσα ακόμη χρόνια, λόγω της πολυκέφαλης κρίσης, βιώνουμε μια πρωτόγνωρη, για τους γεννηθέντες το τελευταίο μισό αιώνα, κατάσταση που όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο αδιέξοδη και πιο επικίνδυνη. Γίνεται όλο και περισσότερο φανερό πως πρέπει να αλλάξουμε ριζικά νοοτροπία.

  Πρώτα βέβαια οι πολιτικοί μας και μετά εμείς ο λαός. Να εγκαταλείψουμε τις κακές μας συνήθειες και να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη. Συνειδητοποιώντας ότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σώσουμε τη χώρα, τις οικογένειες και τους εαυτούς μας. Αυτή είναι η φύση μας και η αποστολή μας.

  Γιατί όλοι μας: Γεννηθήκαμε αδύναμοι και ανεπαρκείς και επιβιώσαμε χάρη στην αγάπη και τη βοήθεια των γονιών και της οικογένειάς μας. Γεννηθήκαμε εν δυνάμει φύσεις (ταλέντα, τάσεις προς το καλό και το κακό κλπ) που για να πραγματωθούν χρειαστήκαμε και χρειαζόμαστε την κοινωνία, χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Γεννηθήκαμε άνισοι οικονομικά, πνευματικά, σωματικά και μόνο η πολιτική (όταν ασκείται σωστά, με σύνεση και σωφροσύνη) μπορεί να μας κάνει ίσους. Γεννηθήκαμε εν μέρει ελεύθεροι και εν μέρει δούλοι και μόνο μια πραγματικά δημοκρατική κοινότητα μπορεί να μας εξασφαλίσει πλήρη ελευθερία. 
Κι όλα αυτά φυσικά με την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι θα πράξουμε το δικό μας καθήκον και θα αναλάβουμε την ευθύνη που μας ανήκει.

Aπό την εφημερίδα Επίκαιρα Ημαθίας