That’s life

Γράφει ο Γιώργος Μαυρωτάς 

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους αθλητές στο προσκήνιο μετά από αθλητικές νίκες. Σήμερα λοιπόν θα κάνουμε μια εξαίρεση. Θα μιλήσουμε για μια ένδοξη ήττα κι ένα χαμένο εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Η εθνική ομάδα πόλο γυναικών έπαιζε χθες με την Ισπανία στο κρίσιμο παιχνίδι που είχε ως έπαθλο το εισιτήριο για το Λονδίνο. Τελικά για ένα σουτ, για ένα γκολ το εισιτήριο αυτό δεν ήρθε. Χάσαμε 9-7 από την Ισπανία και η ομάδα μας, παγκόσμια πρωταθλήτρια και 2η στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έμεινε εκτός Ολυμπιακών Αγώνων. Το ίδιο έπαθε και η χρυσή ολυμπιονίκης του 2008 Ολλανδία.

Έτσι όπως είναι οι διαδικασίες πρόκρισης και το ολυμπιακό τουρνουά στο γυναικείο πόλο, μου φαίνεται ότι ήταν πιο δύσκολο να πάρεις την πρόκριση για το Λονδίνο από το να πάρεις μετάλλιο στο Λονδίνο. Στο Ολυμπιακό τουρνουά έχεις να αντιμετωπίσεις και αδύναμες ομάδες οι οποίες λόγω κανονισμών αντιπροσώπευσης μπαίνουν «χαριστικά» (π.χ. η Μεγάλη Βρεττανία). Το κρίμα είναι ότι χάσαμε έτσι μια από τις βάσιμες ελπίδες μας για μετάλλιο στο Λονδίνο.

Για να μην το ξεχνάμε τα κορίτσια αυτά ήταν πέρσι τον Ιούλιο παγκόσμιες πρωταθλήτριες. Στον αθλητισμό όμως δεν παίζουν οι προηγούμενες διακρίσεις. Είσαι τόσο καλός όσο την τελευταία φορά. Κι ενώ στους άντρες ο παγκόσμιος πρωταθλητής έπαιρνε αυτόματα το εισιτήριο για το Λονδίνο, στις γυναίκες έπρεπε να περάσουν από την ψυχοφθόρο διαδικασία του προολυμπιακού (επειδή είναι μόνο 8 οι ομάδες του γυναικείου Ολυμπιακού τουρνουά σε αντίθεση με τους άντρες που είναι 12).

Είναι αποτυχία αυτό; Κατά τη γνώμη μου όχι. Δείχνει απλώς το πόσο μικρές είναι οι διαφορές μεταξύ των ομάδων σε αυτό το επίπεδο. Τα κορίτσια της ομάδας αυτής έχουν γευτεί τη χαρά της συμμετοχής (κάποιες και με μετάλλιο το 2004) ή θα την γευτούν τα επόμενα χρόνια. Αυτό που μένει και δεν πρέπει να χαθεί είναι η εμπιστοσύνη σε αυτήν την ομάδα. Είμαστε λαός που όσο εύκολα ανεβάζουμε κάποιον στον Όλυμπο, το ίδιο και πιο εύκολα τον κατεβάζουμε στα Τάρταρα. Ο αθλητισμός όμως για κάθε γλυκό ποτήρι νίκης έχει κι ένα ή περισσότερα πικρά ποτήρια ήττας. Εκεί είναι που φαίνεται η καλή ομάδα, η καλή νοοτροπία, το αν υπάρχει μέλλον. Το μέλλον μιας ομάδας είναι πολύ πιο ευαίσθητο στο πώς διαχειρίζεται τις ήττες της και όχι τις νίκες της.  

Ευχαριστούμε κορίτσια για το ταξίδι έστω και ας μην φτάσατε στην Λονδρέζικη Ιθάκη. Έχετε πετύχει πολλά, μας κάνατε περήφανους σε δύσκολους καιρούς, αφήστε λοιπόν κάτι και για τις επόμενες. Έμαθα στην καριέρα μου ότι η ήττα είναι πικρή αλλά και σοφή. Ένα από αυτά που μας μαθαίνει λοιπόν είναι να μετράμε ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι μας και ποιοι είναι οι φίλοι μόνο των επιτυχιών μας...

protagon.gr

---------------------------------------------------------------------------------------------

Πάντοτε θαύμαζα τους αθλητές που συνδύαζαν την αθλητική τους καριέρα με τις πανεπιστημιακές τους σπουδές. Ένας απ' αυτούς είναι ο Γιώργος Μαυρωτάς, ο πολίστας που παράλληλα με την εκπληκτική αθλητική του σταδιοδρομία, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και σήμερα ακολουθεί Ακαδημαϊκη καριέρα.

Ο Γιώργος Μαυρωτάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Υπήρξε αθλητής της υδατοσφαίρισης και έλαβε μέρος σε πέντε Ολυμπιάδες
(1984 - 1988 - 1992 - 1996 - 2000). Eπι σειρά ετών ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας πόλο με την οποία έχει το ρεκόρ συμμετοχών για τα ομαδικά αθλήματα στην Ελλάδα με 511 συμμετοχές στην εθνική ανδρών. Το 1999 συμμετείχε στη Μικτή Κόσμου.
Παράλληλα με την αθλητική του καριέρα, το 1990 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) στη Σχολή Χημικών Μηχανικών.
Το 2000 πήρε το διδακτορικό του από το Ε.Μ.Π. με αντικείμενο την Επιχειρησιακή Έρευνα. Από τον Δεκέμβριο του 2003 ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα στο Εργαστήριο Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. και σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής.
Το 2010 έγραψε το μυθιστόρημα ''Το θεώρημα της επτάδας'' που περιλαμβάνει αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία και επικεντρώνεται στη σημασία της φιλίας, της συλλογικής προσπάθειας, της νίκης και της ήττας.