- Τι έγιναν οι νεκροί του Ελληνοϊταλικού πολέμου;
- Που βρίσκονται;
- Που είναι θαμμένοι;
- Τι τιμές τους απέδωσε η πατρίδα για την οποία θυσίασαν τα νιάτα τους;
............Κάθε χρόνο σύσσωμο το Ελληνικό έθνος γιορτάζει με μεγαλοπρέπεια (και ΟΧΙ με απρέπειες) όπως πάντα την εθνική μας εορτή. Την επέτειο του ΟΧΙ που απάντησε ο Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς διερμηνεύοντας τα αισθήματα όλου του Ελληνικού λαού ,στην προσβολή του Ιταλικού φασισμού. Σύσσωμο το έθνος τότε έδωσε τον τιτάνιο εκείνο αγώνα. (Αξίζει εδώ να τονιστεί ιδιαίτερα η επιστολή που έστειλε ο ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης από τη φυλακή στις 31 Οκτωβρίου καλώντας όλο τον εργαζόμενο λαό να αγωνιστεί για τη νίκη).
Προς τιμήν των ηρώων εκείνων οργανώνονται οι μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις καθώς και οι εκδηλώσεις μνήμης και σεβασμού .(Τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι).
Όμως εκείνη τη μέρα κάποιες ψυχές θα έχουν μέσα τους μια φωτιά διαφορετική ,μια φωτιά που δεν σβήνει τόσα χρόνια ,ανακατωμένη με περισσή πίκρα που κρύβει κάποια μεγάλα ,κάποια τρομερά ερωτήματα.- Τι έγιναν οι νεκροί του Ελληνοϊταλικού πολέμου;
- Που βρίσκονται;
- Που είναι θαμμένοι;
- Τι τιμές τους απέδωσε η πατρίδα για την οποία θυσίασαν τα νιάτα τους;
- Που βρίσκονται;
- Που είναι θαμμένοι;
- Τι τιμές τους απέδωσε η πατρίδα για την οποία θυσίασαν τα νιάτα τους;
Γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Προς τιμήν των ηρώων εκείνων οργανώνονται οι μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις καθώς και οι εκδηλώσεις μνήμης και σεβασμού .(Τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι).
- Που βρίσκονται;
- Που είναι θαμμένοι;
- Τι τιμές τους απέδωσε η πατρίδα για την οποία θυσίασαν τα νιάτα τους;
Δυστυχώς οι απαντήσεις δεν θα έρθουν. Κι αυτό γιατί το επίσημο Ελληνικό κράτος δεν έκανε τίποτε.
Γεγονός είναι ότι στον πόλεμο του 40 έπεσαν σαν ήρωες 7948 Έλληνες οπλίτες και αξιωματικοί πολλοί από τους οποίους δεν γνωρίζουμε επίσημα αν θάφτηκαν και που ,έτσι ώστε να μπορέσουν έστω και μετά από 71 χρόνια οι δικοί τους άνθρωποι να πάνε στον τόπο αυτό και να αποδώσουν ανάβοντας έστω ένα κεράκι έναν ελάχιστο φόρο τιμής σ’ αυτούς που συγκλόνισαν τον κόσμο τότε.
Έτσι από ένα «πιστοποιητικό τύπου Α» πληροφορήθηκα κατόπιν σχετικής αιτήσεως ότι «στις 13-2-1941 ξεψύχησε σε άγνωστο νοσοκομείο ανήκων εις ΧΙ ομάδα αναγνωρίσεως ο αείμνηστος παππούς μου Διονύσης Μουτρόπουλος και διαγράφεται από τα μητρώα»……..
Πέραν τούτου ουδέν. Για το σύγχρονο και νεοελληνικό κράτος όμως όλα αυτά θεωρούνται δυστυχώς ζητήματα «ήσσονος σημασίας» και αντιμετωπίζονται ανάλογα.
Γιατί τι άλλο από προχειρότητα ,ασέβεια , ενδοτικότητα και ηττοπάθεια προδίδει η στάση του Ελληνικού κράτους όλα αυτά τα χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά;
- Αντί η Ελλάδα που έφερε τις πρώτες νίκες στο στρατόπεδο των συμμάχων κατά του άξονα,
- η Ελλάδα που έδωσε χιλιάδες παιδιά της στον αγώνα εναντίον του φασισμού,
- η Ελλάδα που δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα και συνέβαλε τα μέγιστα στη νίκη των συμμάχων,
να «επιστρέψει» στα πεδία των μαχών ευλαβικά , να «μαζέψει» τα παιδιά της που χάθηκαν εκεί , και να ανεγείρει μνημεία προς τιμήν τους ,μνημεία που να θυμίζουν για πάντα τη θυσία τους , η Ελλάδα επέλεξε να σκύψει το κεφάλι όταν συνάντησε την άρνηση των γειτόνων μας. Γιατί άραγε ; Μήπως οι «κραταιοί» μας σύμμαχοι, μας πούλησαν ακόμη μια φορά όπως και με την Κύπρο;
Αλλά που ήταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί και στρατιωτικοί άνδρες να απαιτήσουν το αυτονόητο; Μήπως σπατάλησαν τις δυνάμεις τους στον αλληλοσπαραγμό;
Και όπως η φύση απεχθάνεται το κενό , έτσι και αυτό το τεράστιο κενό ανέλαβαν με τη δική τους ανυστερόβουλη πρωτοβουλία να καλύψουν κάποιοι άλλοι. Αφανείς Βορειοηπειρώτες , ιερείς , ιδιώτες με την καθοδήγηση και τη φροντίδα του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου, ασχολούνται με το έργο που έπρεπε να εκτελέσει η Ελληνική πολιτεία ,υποκαθιστώντας την και αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν σε αξίες, ιδέες ,ιδανικά, στην αντιηρωική εποχή που ζούμε.
Τα τελευταία χρόνια αξιέπαινη πρωτοβουλία έχει αναλάβει ο πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Σούρλας και ξεκίνησε επιτέλους μια προσπάθεια δημιουργίας στρατιωτικών νεκροταφείων για τους ήρωες του ’40.
Το τεράστιο όμως αυτό ηθικό θέμα θα λήξει όταν βρεθούν και ταυτοποιηθούν όλοι οι πεσόντες μαχητές. Αυτό απαιτεί η Ιστορία ,αυτό απαιτεί η Ελλάδα ,αυτό απαιτούν οι απόγονοί τους.
Άλλωστε όλοι οι άλλοι λαοί αυτό έχουν πράξει.
Θέλω λοιπόν να προτείνω για μια ακόμη φορά σε όλους όσους γνωρίζουν ή βιώνουν παρόμοιες περιπτώσεις να επικοινωνήσουν μαζί μου έτσι ώστε να ενώσουμε τις φωνές μας και να καταφέρουμε με τις ανάλογες ενέργειες να δώσουμε σ’ αυτούς τους ήρωες αυτό που τους αξίζει,
ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ
Γεγονός είναι ότι στον πόλεμο του 40 έπεσαν σαν ήρωες 7948 Έλληνες οπλίτες και αξιωματικοί πολλοί από τους οποίους δεν γνωρίζουμε επίσημα αν θάφτηκαν και που ,έτσι ώστε να μπορέσουν έστω και μετά από 71 χρόνια οι δικοί τους άνθρωποι να πάνε στον τόπο αυτό και να αποδώσουν ανάβοντας έστω ένα κεράκι έναν ελάχιστο φόρο τιμής σ’ αυτούς που συγκλόνισαν τον κόσμο τότε.
 |
| Η εικόνα μιλάει μόνη της |
Έτσι από ένα «πιστοποιητικό τύπου Α» πληροφορήθηκα κατόπιν σχετικής αιτήσεως ότι «στις 13-2-1941 ξεψύχησε σε άγνωστο νοσοκομείο ανήκων εις ΧΙ ομάδα αναγνωρίσεως ο αείμνηστος παππούς μου Διονύσης Μουτρόπουλος και διαγράφεται από τα μητρώα»……..
Πέραν τούτου ουδέν. Για το σύγχρονο και νεοελληνικό κράτος όμως όλα αυτά θεωρούνται δυστυχώς ζητήματα «ήσσονος σημασίας» και αντιμετωπίζονται ανάλογα.
Γιατί τι άλλο από προχειρότητα ,ασέβεια , ενδοτικότητα και ηττοπάθεια προδίδει η στάση του Ελληνικού κράτους όλα αυτά τα χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά;
- Αντί η Ελλάδα που έφερε τις πρώτες νίκες στο στρατόπεδο των συμμάχων κατά του άξονα,
- η Ελλάδα που έδωσε χιλιάδες παιδιά της στον αγώνα εναντίον του φασισμού,
- η Ελλάδα που δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα και συνέβαλε τα μέγιστα στη νίκη των συμμάχων,
να «επιστρέψει» στα πεδία των μαχών ευλαβικά , να «μαζέψει» τα παιδιά της που χάθηκαν εκεί , και να ανεγείρει μνημεία προς τιμήν τους ,μνημεία που να θυμίζουν για πάντα τη θυσία τους , η Ελλάδα επέλεξε να σκύψει το κεφάλι όταν συνάντησε την άρνηση των γειτόνων μας. Γιατί άραγε ; Μήπως οι «κραταιοί» μας σύμμαχοι, μας πούλησαν ακόμη μια φορά όπως και με την Κύπρο;
Αλλά που ήταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί και στρατιωτικοί άνδρες να απαιτήσουν το αυτονόητο; Μήπως σπατάλησαν τις δυνάμεις τους στον αλληλοσπαραγμό;
 |
| Το μοναδικό Στρατιωτικό νεκροταφείο στη Β. Ήπειρο |
Και όπως η φύση απεχθάνεται το κενό , έτσι και αυτό το τεράστιο κενό ανέλαβαν με τη δική τους ανυστερόβουλη πρωτοβουλία να καλύψουν κάποιοι άλλοι. Αφανείς Βορειοηπειρώτες , ιερείς , ιδιώτες με την καθοδήγηση και τη φροντίδα του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου, ασχολούνται με το έργο που έπρεπε να εκτελέσει η Ελληνική πολιτεία ,υποκαθιστώντας την και αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν σε αξίες, ιδέες ,ιδανικά, στην αντιηρωική εποχή που ζούμε.
Τα τελευταία χρόνια αξιέπαινη πρωτοβουλία έχει αναλάβει ο πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Σούρλας και ξεκίνησε επιτέλους μια προσπάθεια δημιουργίας στρατιωτικών νεκροταφείων για τους ήρωες του ’40.
Το τεράστιο όμως αυτό ηθικό θέμα θα λήξει όταν βρεθούν και ταυτοποιηθούν όλοι οι πεσόντες μαχητές. Αυτό απαιτεί η Ιστορία ,αυτό απαιτεί η Ελλάδα ,αυτό απαιτούν οι απόγονοί τους.
Άλλωστε όλοι οι άλλοι λαοί αυτό έχουν πράξει.
Θέλω λοιπόν να προτείνω για μια ακόμη φορά σε όλους όσους γνωρίζουν ή βιώνουν παρόμοιες περιπτώσεις να επικοινωνήσουν μαζί μου έτσι ώστε να ενώσουμε τις φωνές μας και να καταφέρουμε με τις ανάλογες ενέργειες να δώσουμε σ’ αυτούς τους ήρωες αυτό που τους αξίζει,
ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ
Με τιμή
Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Δάσκαλος
 |
| Πομπή προς τιμήν των ηρώων |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου