Ο Χαρταετός και η Καθαρά Δευτέρα χτες και σήμερα!

Καθαρά Δευτέρα σήμερα και εμείς οι μεγαλύτεροι ηλικιακά, θυμόμαστε τα σχολικά μας βιβλία με τις αναφορές τους στο πέταγμα του χαρταετού. Θυμόμαστε επίσης ότι το πέταγμα του χαρταετού δεν περιοριζόταν μόνο στη σημερινή μέρα, αλλά ήταν ένα σπορ που κρατούσε πολύ καιρό, ξεκινούσε τρεις-τέσσερις εβδομάδες πριν και συνεχιζόταν και για καμιά εβδομάδα μετά, έφτανε μέχρι το Πάσχα σχεδόν!
Ο κάθε ένας στο χωριό έφτιαχνε μόνος του τον δικό του χαρταετό με ότι υλικά έβρισκε: τρία μακρόστενα ξύλα (συνήθως καλάμια κομμένα ή ξυλάκια από ξυλουργείο), εφημερίδες ή λαδόκολες, ο απαραίτητος σπάγκος και για κόλα αλεύρι με νερό (ούτε σκέψη για UHU).
Το πέταγμα του χαρταετού ήταν μια διασκέδαση με διάρκεια, αλλά και μεγάλη τέχνη... Διαγωνισμός ποιος θα τον πάει ψηλότερα, ποιος θα πετάξει τον χαρταετό του πιο κάθετα στον ουρανό! 

Γινόταν αγώνας να ρίξεις τον χαρταετό του άλλου (είχαμε και τα τρικ μας, βάζαμε ξυραφάκια σε διάφορα σημεία του χαρταετού για να κόβουμε τον σπάγκο του αντιπάλου εν πτήσει και να πέφτει ο αντίπαλος χαρταετός). Ένας μόνο χαρταετός δεν μας έφτανε: φτιάχναμε πολλές φορές νέο χαρταετό γιατί άλλος έσπαζε ή σκιζόταν το χαρτί, άλλος χανόταν σκαλωμένος σε κάποιο ψηλό δέντρο, άλλος έπεφτε στα κανάλια...
Σήμερα το πέταγμα του χαρταετού είναι μόνο για την Καθαρά Δευτέρα, η απόκτηση του είναι εύκολη, σε κάθε γωνιά πωλούνται χαρταετοί με μικρό κόστος...
Και ενώ παλαιότερα, Καθαρά Δευτέρα σήμαινε - για μικρούς και μεγάλους - εξόρμηση στην εξοχή, τις τελευταίες 3 κυρίως δεκαετίες σημαίνει για τους περισσότερους να επισκεφθούν μια ωραία ψαροταβέρνα ή εστιατόριο και μεταξύ μυδιού, καλαμαριού, γαρίδας, τσίπουρου και ρετσίνας να την γιορτάσουν. 
Τώρα βέβαια με την κρίση δυσκόλεψαν λίγο τα πράγματα, μα ο Έλληνας το φαγοπότι και τη διασκέδαση τα 'χει στο αίμα του και σ’ αυτόν τον τομέα δεν κάνει εκπτώσεις!

Χρόνια πολλά και καλή σαρακοστή λοιπόν!

Και εμείς οι μεγαλύτεροι ας ταξιδέψουμε 
με τους χαρταετούς του Μίκη Θεοδωράκη...