Ο Νεοέλληνας - γράφει η Αννίτα Τερζίδου

Άναρχος, ξεροκέφαλος, ισχυρογνώμων,   αμετανόητος σε λάθη, ωχαδερφιστής, ξερόλας και κατ΄ επιλογήν μετανάστης όπως και άλλες πολλές είναι οι λέξεις που μπορούν να τον χαρακτηρίσουν σήμερα. Υποτακτικός μιας κλίκας που αναμασά το παρελθόν του, δούλος μιας μοίρας που του απομυζά τα δεδουλευμένα του, δεν είναι λίγες οι φορές που αντί να στραφεί στους ενόχους και “βιαστές” του στρέφεται εναντίον του συνέλληνα. Αντί επίσης να θεωρήσει υπεύθυνο τον εαυτό του για τις επιλογές του επινοεί μετά μανίας κι ανακαλύπτει εξωτερικούς εχθρούς. Πιστεύει ακράδαντα ότι φταίνε οι άλλοι και ότι δε φταίει ο ίδιος για την πολιτεία του. Διαφθείρεται χρησιμοποιώντας το ψέμα στις συναναστροφές του, πέφτει σε αντιφάσεις και νεκρώνεται από το κεφάλι του κάθε κύτταρο αλήθειας. Ο λόγος του είναι ασταθής φτωχός και ατεκμηρίωτος. Χρησιμοποιεί ως ύστατη λύση στα επαγγελματικά του είτε την εκμετάλλευση είτε την κατάταξή του σε ένα χαμηλότερο επίπεδο απ’ αυτό που προορίστηκε. Έτσι αποφεύγει την κατακραυγή και την πιθανή μετανάστευση.

Αποφεύγει την μανιοκατάθλιψη και πέφτει σε ένα άλλο είδος ψυχολογικής ασθένειας εκείνο της χαμηλής αυτοεκτίμησης. Δουλεύει σα το σκυλί και ξεχνά να ζεί. Μπερδεύει πάθη, λάθη, γκουγκλαρισμένες γνώσεις και πανεπιστημιακές. Το παίζει άριστος γνώστης στους άσχετους, ενώ ο ίδιος είναι ημιμαθής, κι όπως στον κόσμο των τυφλών μεσουρανεί ο μονόφθαλμος έτσι κι αυτός Εξευτελίζει όσους έχουν εφόδια, υποβαθμίζει την ευφυία τους και θεωρεί τους ξένους σωτήρες του από κόμπλεξ κατωτερότητας. Θεωρεί τρελό, τον ειλικρινή και αυτόν που του απαντάει στα μούτρα σε οποιαδήποτε βλακώδη δήλωση του. Αυτός είναι ο νεοέλληνας…δυστυχώς..

Και υπάρχει και ένας ακόμη νεοέλληνας που είναι αφανής ήρωας, που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη, που λέει αλήθεια, δεν ετεροκαθορίζεται από κανέναν, που τολμά, έχει αρχές, αξίες, μυαλό, γνώσεις αλλά γι’ αυτόν θα πλέξουμε το εγκώμιο του όταν κληθεί να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα, γιατί έτσι είθισται να γίνεται πάντα……