Οι ήρωες της Φουκουσίμα

Tου Σταυρου Tζιμα

....…Οι άνδρες αυτοί έρπουν μέσα σε λαβυρίνθους κατεστραμμένου εξοπλισμού, στο απόλυτο σκοτάδι, με τη βοήθεια φακών, αφουγκραζόμενοι τις εκρήξεις που σημειώνονται από τη διαρροή υδρογόνου και την επαφή του με τον ατμοσφαιρικό αέρα. Η αναπνοή τους γίνεται μέσα από άβολους αναπνευστήρες ή χάρη στις βαριές φιάλες οξυγόνου που έχουν δεμένες στις πλάτες τους. Φορούν ολόσωμες λευκές φόρμες, με στενές κουκούλες, που τους προστατεύουν ελάχιστα από την αόρατη ραδιενέργεια…».
Το διάβασα στην «Κ» (αναδημοσίευση από τους New York Times) και ανατρίχιασα. Κατά τη γνώμη μου, ήταν το συγκλονιστικότερο ρεπορτάζ από την τραγωδία της Ιαπωνίας, πέραν φυσικά της απώλειας τόσων ανθρώπινων ζωών.
Ηταν οι «ανώνυμοι πενήντα» Ιάπωνες τεχνικοί, που στη συνέχεια έγιναν περισσότεροι. Εθελοντές στην συντριπτική τους πλειοψηφία, μπήκαν στον αντιδραστήρα για να βοηθήσουν στην άντληση θαλασσινού νερού, ώστε να εμποδίσουν την τήξη του πυρήνα και να σώσουν έτσι εκατομμύρια συμπατριώτες τους! Περιμένουν στη σειρά στην είσοδο του αντιδραστήρα και ένας ένας ορμούν στο εσωτερικό, όπου επιχειρούν να σβήσουν τη φωτιά. Η όλη προσπάθεια, σε συνθήκες κόλασης, δεν διαρκεί παρά μόνο λίγα λεπτά και μετά ο επόμενος μελλοθάνατος. Το γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν, αφού η έκθεσή τους σε τόσο υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και σε κλειστό χώρο ισοδυναμεί με θάνατο. Προέταξαν όμως το καθήκον που δεν ήταν άλλο από τη σωτηρία των πολλών. Η αυτοθυσία τους κινδυνεύει να αποβεί μάταιη, καθώς όλα δείχνουν πως η μάχη του ανθρώπου με τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα, χάνεται. Ο εφιάλτης είναι μπροστά για τους Ιάπωνες.
Αναλογιζόμενος τι θα ακολουθήσει το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα, ανέσυρα από το ράφι το βιβλίο της Λευκορωσίδας δημοσιογράφου Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, «Τσερνόμπιλ: ένα χρονικό του μέλλοντος». Γροθιά στο στομάχι. Σελίδες στις οποίες ξεχειλίζουν, μέσα από τις μαρτυρίες, ο ηρωισμός και, κυρίως, η φρίκη.
Μιλούν στην Αλεξίεβιτς άντρες, γυναίκες, παιδιά, χωρικοί, στρατιώτες, πιλότοι ελικοπτέρων, μελλοθάνατοι και συγγενείς μελλοθάνατων, μητέρες που γέννησαν παραμορφωμένα παιδιά, μαθητές που δεν συναντιούνται πια στο σχολείο, μα σε μονάδες λευχαιμικών ασθενειών, γονιοί που έθαψαν τα παιδιά τους, γυναίκες που είδαν τους άντρες τους να λιώνουν ζωντανοί πριν πεθάνουν κ.ά.
Είχα την τύχη να γνωρίσω την τολμηρή ρεπόρτερ το 2001. Είναι και η ίδια θύμα της ραδιενέργειας αφού για τις ανάγκες του ρεπορτάζ πέρασε πολύ καιρό κοντά στα θύματα του Τσερνόμπιλ, ανέπνευσε τον μολυσμένο από ραδιενέργεια αέρα, έφαγε λαχανικά φορτωμένα με καίσιο και για τις συνταρακτικές αποκαλύψεις της κυνηγήθηκε από το τότε καθεστώς!
Διαβάζοντας το βιβλίο της Αλεξίεβιτς εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το νόημα της θυσίας των «ηρώων της Φουκουσίμα».

kathimerini.gr