Της Νατάσας Μπαστέα
Ακούγεται τετριμμένο, μπορεί αφελές, ακόμα και βαρετό στην επανάληψή του. Αλλά πώς γίνεται στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα να πεθαίνουν κατά εκατομμύρια άνθρωποι από την πείνα; Χιλιάδες άνθρωποι περνάνε τα σύνορα από τη Σομαλία στην Κένυα και την Αιθιοπία αναζητώντας τροφή - και είναι οι τυχεροί. Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται καν οι ηλικιωμένοι και οι άρρωστοι που μένουν πίσω, ούτε τα παιδιά που πεθαίνουν στον δρόμο.
Εν έτει 2011, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που λιμοκτονούν; Ερευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Μπράουν υπολόγισε το συνολικό κόστος των πολέμων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν κάπου μεταξύ 3 και 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Μόνο για την επιχείρηση στη Λιβύη, η Βρετανία ξοδεύει 3 εκατ. ευρώ την ημέρα - και δεν είναι καν κανονικός πόλεμος, αλλά μια «απλή παρέμβαση». Άρα, λεφτά υπάρχουν. Διότι, όταν προκύπτουν κρίσεις όπως του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τα χρήματα αρχίζουν ξαφνικά να ρέουν - πρώτα φεύγουν τα αεροπλάνα και οι στρατιώτες και κατόπιν διατυπώνονται οι ερωτήσεις για το εάν πρέπει να σταλούν. Ομως όταν άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα σε τόσο μεγάλους αριθμούς, όλοι ξαφνικά κοιτούν αλλού. Ακόμη και αν η διεθνής κοινότητα θέλει για να παρακινηθεί, όπως σε άλλες περιπτώσεις, να δει αθώους να πεθαίνουν στα χέρια αιμοδιψών τοπικών φυλάρχων ή μια περιοχή να αποσταθεροποιείται ή αιματηρούς εμφύλιους πολέμους να ξεσπούν, η Σομαλία τα έχει όλα. Κι όμως εκεί δέκα χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε μήνα.
Μετά τον λιμό στην Αιθιοπία το 1985 - είχε αφανίσει ένα εκατομμύριο ανθρώπους - δημιουργήθηκε ένα διεθνές σύστημα που θα προλάβαινε τις καταστροφές. Θα προειδοποιούσε, δηλαδή, όταν το 30% των παιδιών μιας χώρας εμφάνιζαν έντονα σημάδια υποσιτισμού, το 20% του πληθυσμού δεν είχε καμία πρόσβαση σε τρόφιμα και οι θάνατοι από πείνα ξεπερνούσαν ένα συγκεκριμένο όριο. Παρ' ότι πολλές περιοχές της Σομαλίας πληρούσαν και τα τρία κριτήρια πολύ καιρό πριν, η επίσημη προειδοποίηση εκδόθηκε μόλις τον Νοέμβριο. Οχι πως συγκίνησε κανέναν. Το πρώτο αεροπλάνο με επισιτιστική βοήθεια προσγειώθηκε στο Μογκαντίσου πριν από μια εβδομάδα. Μετέφερε τρόφιμα που αρκούσαν να σωθούν 3.500 υποσιτισμένα παιδιά. Αυτή τη στιγμή 2,8 εκατομμύρια Σομαλοί δεν έχουν καμία πρόσβαση σε τροφή.
Το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή σάς φαίνεται ακόμη τετριμμένο;
Εν έτει 2011, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που λιμοκτονούν; Ερευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Μπράουν υπολόγισε το συνολικό κόστος των πολέμων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν κάπου μεταξύ 3 και 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Μόνο για την επιχείρηση στη Λιβύη, η Βρετανία ξοδεύει 3 εκατ. ευρώ την ημέρα - και δεν είναι καν κανονικός πόλεμος, αλλά μια «απλή παρέμβαση». Άρα, λεφτά υπάρχουν. Διότι, όταν προκύπτουν κρίσεις όπως του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τα χρήματα αρχίζουν ξαφνικά να ρέουν - πρώτα φεύγουν τα αεροπλάνα και οι στρατιώτες και κατόπιν διατυπώνονται οι ερωτήσεις για το εάν πρέπει να σταλούν. Ομως όταν άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα σε τόσο μεγάλους αριθμούς, όλοι ξαφνικά κοιτούν αλλού. Ακόμη και αν η διεθνής κοινότητα θέλει για να παρακινηθεί, όπως σε άλλες περιπτώσεις, να δει αθώους να πεθαίνουν στα χέρια αιμοδιψών τοπικών φυλάρχων ή μια περιοχή να αποσταθεροποιείται ή αιματηρούς εμφύλιους πολέμους να ξεσπούν, η Σομαλία τα έχει όλα. Κι όμως εκεί δέκα χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε μήνα.
Το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή σάς φαίνεται ακόμη τετριμμένο;
Πηγή: tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου