Γράφει η Μαρία Κιρκιλιανίδου
Η είσοδος και εγκατάσταση στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλου αριθμού παλιννοστούντων και μεταναστών τροφοδότησε τα ελληνικά σχολεία με χιλιάδες νέους μαθητές. Τα παιδιά των μεταναστών αποτελούν πλέον σημαντικό κομμάτι του μαθητικού πληθυσμού και των δύο εκπαιδευτικών βαθμίδων. Η παρουσία αυτή δημιούργησε νέα δεδομένα στον εκπαιδευτικό χώρο και αποτέλεσε τη βάση μιας επιστημονικής συζήτησης που αφορά κυρίως στην εκπαίδευση των μεταναστών και σχετίζεται με γενικότερα κοινωνικά και εκπαιδευτικά ζητήματα.
Οι χώρες της Ευρώπης προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα μοντέλο ενσωμάτωσης αλλοδαπών μαθητών (διαπολιτισμικής εκπαίδευσης) που να παραμένει πιστό στις αρχές της δημοκρατίας αλλά ταυτόχρονα να βοηθά και τους πολίτες να εξελιχθούν ως προσωπικότητες στα πλαίσια μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες οι εκπαιδευτικοί «ωθούνται» στο να υιοθετήσουν μια πολυπολιτισμική ματιά και να αξιοποιήσουν τη διαφορετικότητα.
O ρόλος της διαπολιτισμικής αγωγής και εκπαίδευσης είναι καθοριστικός και πολυδιάστατος. Ειδικότερα, καλλιεργεί ένα κλίμα γενικής παιδείας και αξιοποιεί τους διάφορους πολιτισμούς, όσο δύσκολο και χρονοβόρο έργο κι αν είναι αυτό. Η διαπολιτισμική εκπαίδευση επιδιώκει να εμποδίσει το σχηματισμό στερεοτύπων και προκαταλήψεων απέναντι σε πρόσωπα και πολιτισμούς και να υπερβεί κάθε μορφής εθνοκεντρική αντιμετώπιση. Συνεπώς η εκπαιδευτική διαδικασία δίνει αξία στα ανθρώπινα δικαιώματα προωθώντας την κατανόηση και τη συνεργασία μεταξύ των λαών που έχουν μια κοινή αντίληψη για την πρόοδο και την ειρήνη.
Επίσης, θα πρέπει οι αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης να διαποτίζουν όλο το εύρος των μαθημάτων, καθώς επίσης θα πρέπει να προσδιορίζουν και το χαρακτήρα του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Κατά συνέπεια όλες οι εκπαιδευτικές και μη δραστηριότητες του σχολείου και των εκπαιδευτικών θα πρέπει να έχουν χαρακτήρα και ύφος διαπολιτισμικό.
Σε αυτό το πλαίσιο ένα σύγχρονο σχολείο ακολουθεί μια τακτική αποδοχής κάθε τύπου φυλετικής συμπεριφοράς, καταπολέμησης κάθε είδους ρατσισμού και περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του τον πολιτισμό και την κουλτούρα κάθε μαθητή.
Μέσα από την αποδοχή των βασικών αρχών της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, το σχολείο οφείλει να προσπαθήσει ώστε να φέρει τους μαθητές πιο κοντά στον «διαπολιτισμικό τρόπο σκέψης» και στην αποδοχή του άλλου χωρίς φόβο και δεύτερες σκέψεις.
Βέβαια η υιοθέτηση ενός διαπολιτισμικού μοντέλου δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο την εκπαίδευση αλλά φαίνεται πως έχει να κάνει και με τις πολιτικές αποφάσεις ενός κράτους, μιας κυβέρνησης, οι οποίες με τη σειρά τους επηρεάζουν και καθορίζουν την εκπαίδευση των αλλοδαπών μαθητών.
ΜΑΡΙΑ ΚΙΡΚΙΛΙΑΝΙΔΟΥ
Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου