Και τώρα .....χειμώνας

 Γράφει ο Γιώργος Χ. Σούρλας

  Οι εκλογές τελείωσαν (προσωρινά τουλάχιστον), οι ζεστές μέρες του Νοέμβρη τελείωσαν, τα λεφτά τελείωσαν... ο χειμώνας τώρα αρχίζει.

  Το φθινόπωρο, ούτως ή άλλως, είναι μια μεταβατική εποχή. Και το φθινόπωρο στη χώρα μας τελείωσε και κυριολεκτικά και μεταφορικά.

  Βαρύ πολιτικό κλίμα, βαρύ το κρύο που έρχεται, βαριά η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, βαριά η περαίωση, βαριές οι επιπτώσεις της κρίσης, βαριά και η ψυχολογία του κόσμου....

  Το τέλος των αυτοδιοικητικών εκλογών ίσως σημάνει και το τέλος της όποιας ικμάδας αισιοδοξίας είχε απομείνει φωλιασμένη στους πολίτες. Μεγάλος νικητής των φετινών εκλογών η αποχή. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έκανε μια αξιοπρεπή εμφάνιση (παρά το μνημόνιο), ούτε η ΝΔ, που μείωσε σημαντικά τη διαφορά της από την κυβέρνηση, ούτε τα μικρότερα κόμματα, που τελικά, στον δεύτερο γύρο, κατέληξαν για ακόμη μια φορά αντικείμενα ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης. Η αποχή υπήρξε τελικά, το πιο ηχηρό μήνυμα αυτών των εκλογών. Τα κόμματα, ανήμπορα να προτείνουν λύσεις στο αδιέξοδο, κατηγορούν αμήχανα την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, είναι πια ελεύθερη να ανακοινώσει νέα μέτρα, κι άλλα μέτρα έως ότου, να απογυμνωθεί παντελώς από κάθε είδους λαϊκή νομιμοποίηση και να αναγκαστεί να προσφύγει σε εθνικές εκλογές. Οι οποίες επίσης προοιωνίζονται αδιάφορες, απαισιόδοξες και αδιέξοδες.

  Ακόμη και όσους, ελάχιστους, δεν τους είχε αγγίξει η κρίση, πήραν την …«πρώτη κρυάδα» μόλις παρέλαβαν το χαρτί της περαίωσης. Για όσους ήδη αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, ήταν απλώς ένα ακόμη χτύπημα, ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, στην ανεργία, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στις αυξημένες τιμές στα βασικά αγαθά, στην τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, στους φόρους και στην δραματική μείωση της καταναλωτικής τους δραστηριότητας. Η περαίωση «γονάτισε» χιλιάδες νοικοκυριά, και το χειρότερο είναι πως όλοι νιώθουν ένοχοι (ασχέτως αν έχουν φοροδιαφύγει ή όχι) και υποχρεωμένοι να πληρώσουν.

  Μετατρεπόμαστε σιγά σιγά σε μια μουντή, χειμωνιάτικη κοινωνία. Χωρίς λεφτά, χωρίς όραμα, χωρίς χαρά. Όλα θυσιάζονται στο βωμό της κρίσης. Άραγε, ένας νέος άνθρωπος, πόσα χρωστάει σ' αυτό το κράτος, για να του κλέβει την αισιοδοξία και τη χαρά; Πόσα πρόλαβε να κλέψει και τώρα το κράτος του μειώνει τον πρώτο του μισθό; Πώς αλλιώς να φανταστεί το μέλλον του εκτός από έναν ατελείωτο χειμώνα; Ένας συνταξιούχος, ένας χαμηλόμισθος υπάλληλος, ένας αγρότης, πόσα μπορεί να προσφέρει σ' αυτό το ρεβανσιστικό κράτος, όταν μετά βίας καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειάς του; Όποιος δεν κατάφερε ποτέ ούτε να «φάει» δημόσιο χρήμα, ούτε καν να επωφεληθεί από ένα ρουσφέτι, γιατί να τα περνάει όλα αυτά;
   Η συνήθης ρήση των πολιτικών πως, «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», ακούγεται πιο κενή περιεχομένου από ποτέ. Διότι στη δημοκρατία μας, δεν φαίνεται πια να υπάρχει καμία διέξοδος, παρά μόνο ένας αέναα επαναλαμβανόμενος φαύλος κύκλος.

  Στο κατώφλι του φετινού χειμώνα, οι πολίτες, πιο μουδιασμένοι από ποτέ, απλώς επιβιώνουν. Όπως και όσο μπορούν. Δεν βλέπουν την «άνοιξη» να έρχεται σύντομα και γι’ αυτό παύουν σιγά σιγά και να την προσδοκούν.

  Μακάρι οι νεοεκλεγέντες αιρετοί σε δήμους και περιφέρειες, εκμεταλλευόμενοι τους νέους θεσμούς και ρόλους που καλούνται να υπηρετήσουν, να αποτελέσουν την απαρχή μιας καινούριας εποχής στην πολιτική και αυτοδιοικητική ζωή της χώρας, και μια πηγή προόδου και ευημερίας. Ίσως τελικά, όταν όλα γύρω σιγά σιγά αποδομούνται, να αποτελέσουν τον πυρήνα της αναδιάρθρωσης, της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης, που θα στηρίξει μια κλονισμένη κοινωνία.

Από  την  εβδομαδιαία  εφημερίδα  της  Ημαθίας  ‘’ ΗΜΑΘΙΑ ‘’

Ο Γ. Σούρλας  είναι  πτυχιούχος  Πολιτικών  Επιστημών  του  Αριστοτελείου  Πανεπιστημίου  Θεσσσαλονίκης  με  Μεταπτυχιακό  στην  Πολιτική  Ανάλυση.