Μπροστά στην κάλπη ......

Γράφει  ο  Γιώργος  Χρ.  Σούρλας

 Τι από τα τρία ψηφίζουμε; Το πρόσωπο, το κόμμα ή το πολιτικό πρόγραμμα; Με ποια κριτήρια θα ψηφίσουμε και στις επερχόμενες εκλογές;

Τα μισά πολιτικά κόμματα μας προτρέπουν να μην ψηφίσουμε με κομματικά κριτήρια, επειδή οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές, ενώ τα άλλα μισά προτρέπουν να ψηφίσουμε ενάντια στα υπόλοιπα κόμματα. Τα πρόσωπα επιλέγονται προσεκτικά, αλλά και πάλι, τι θα ήταν αυτά τα πρόσωπα χωρίς τα κόμματα από πίσω; Τα προεκλογικά προγράμματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές, τα μαθαίνουν ποτέ οι ψηφοφόροι ή είναι τόσο περιορισμένη η δράση της αυτοδιοίκησης, που τελικά, δεν παίζουν ρόλο τα πολιτικά προγράμματα και οι εξαγγελίες; Μήπως υπάρχει και τέταρτο κριτήριο; Η’ και πέμπτο;

Συχνά σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι, όπως προτάσσει η ορθολογική σκέψη, θα πρέπει να ψηφίζουν αυτόν που εκφράζει καλύτερα τα συμφέροντά τους. Άρα, είτε το πρόσωπο (για
προσωπικούς λόγους, εξυπηρετήσεις, ρουσφέτια), είτε το πολιτικό πρόγραμμα (όποια δράση δηλαδή είναι πιο ωφέλιμη για την καθημερινότητά τους), είτε μέσω των αυτοδιοικητικών εκλογών να επιλέξουν να ενδυναμώσουν το πολιτικό κόμμα, το οποίο εκφράζει καλύτερα τα συμφέροντά τους σε μεγαλύτερες κλίμακες (συντάξεις, υγεία, παιδεία).  Και τι γίνεται όταν αυτά τα τρία συγκρούονται μεταξύ τους; Όταν, για παράδειγμα, γνωρίζεις προσωπικά τον ανεξάρτητο υποψήφιο, αλλά προτιμάς το εκλογικό πρόγραμμα του αντιπάλου του και ταυτόχρονα θέλεις να στείλεις μήνυμα διαμαρτυρίας στο κυβερνόν κόμμα;

Τι γίνεται και με τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων που, ούτε προσωπικά γνωρίζουν τους υποψήφιους, ούτε το πολιτικό πρόγραμμα τους έχουν ακουστά, ούτε αισθάνονται πως κάποιο πολιτικό κόμμα θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και τις ανάγκες τους;  Μήπως τελικά ψηφίζουμε για να ψηφίσουμε; Μηχανικά και από υποχρέωση και όχι συνειδητά, ως άσκηση θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος;

Οι περισσότερες αναλύσεις καταλήγουν πως οι περισσότεροι ψηφοφόροι επιλέγουν με βάση έναν βολικό συνδυασμό των τριών αυτών παραγόντων. Ίσως ξεκινώντας από το πολιτικό κόμμα, ενδιαφέρονται να μάθουν και τον υποψήφιο που στηρίζει, και κατ’ επέκταση και το πολιτικό του πρόγραμμα. Λιγότερο συχνά, ίσως συμβαίνει και το αντίστροφο.

Σκέφτομαι συχνά, πώς θα ψηφίσουν οι ψηφοφόροι στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Όταν τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να υποσχεθούν βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης, όταν τα προγράμματα είναι κενολογίες -εφόσον δεν υπάρχουν οι ανάλογοι πόροι- και τα πρόσωπα δεν μπορούν παρά να είναι προσωρινοί διαχειριστές της μίζερης καθημερινότητάς μας.

Ίσως επειδή μας έκαναν να αισθανόμαστε συνυπεύθυνοι για την τρέχουσα κατάσταση (άλλωστε… «μαζί τα φάγαμε!»), να θέλουμε να αποτινάξουμε από επάνω μας το βάρος της ευθύνης μιας ακόμη επιλογής, και να στραφούμε στην αποχή. Ίσως να ψηφίσουμε  με συνείδηση ότι δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει. Ίσως ακόμη και να ψηφίσουμε πιστεύοντας πως, γιατί όχι, ίσως τουλάχιστον η καθημερινότητά μας γίνει καλύτερη. Ίσως, λίγοι από μας, να ψηφίσουμε για να γίνει επιτέλους αυτό το ρουσφέτι που περιμένουμε από την προηγούμενη τετραετία.

Τέσσερα χρόνια είναι πολλά. Γι’ αυτό και πρέπει, ότι κι αν ψηφίσουμε, να βγούμε από την κάλπη με καθαρή συνείδηση. Ότι δεν αποδεχτήκαμε την συνενοχή για την παρούσα κατάσταση, ότι δεν σκεφτήκαμε μόνο την πάρτη μας, ότι δεν θα χτυπάμε σε δύο χρόνια το κεφάλι μας στον τοίχο επειδή ούτε η κυβέρνηση θα έχει πάρει κανένα μήνυμα, ούτε η αυτοδιοίκηση θα έχει ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα του τόπου μας, ούτε θα έχουμε επωφεληθεί από την προσωπική γνωριμία με τον «χ» υποψήφιo.

Από  την  εβδομαδιαία  εφημερίδα  του  Ν. Ημαθίας  ‘’ ΗΜΑΘΙΑ ‘’

Ο  Γ. Σούρλας  είναι  πτυχιούχος  Πολιτικών  Επιστημών  του  Αριστοτελείου  Πανεπιστημίου  Θεσσσαλονίκης  με  Μεταπτυχιακό  στην  Πολιτική  Ανάλυση.