Όμορφη εκδήλωση για την έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής χρονιάς και λίγες σκέψεις μου για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο

Με αφορμή την έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής χρονιάς και τον εορτασμό των 50 χρόνων από την Ίδρυση του, ο Μέγας Αλέξανδρος Τρικάλων παρουσιάστηκε στο φίλαθλο κοινό του, το βράδυ της Παρασκευής 4 Σεπτεμβρίου στο κοινοτικό κατάστημα, σε μια λιτή και όμορφη εκδήλωση που περιελάμβανε:

• Ομιλία για τα 50 χρόνια της ομάδας

• Σύντομη αναφορά στην τριετία 2012-15 (θητεία της σημερινής Διοίκησης)

• Αναφορά στην φετινή χρονιά (2015-16) και τους στόχους της ομάδας

• Παρουσίαση των μεταγραφικών αποκτημάτων και όλων των παικτών που αποτελούν το ρόστερ της ομάδας

• Αναφορά σ' αυτούς που αποχώρησαν

• Παρουσίαση της  Ακαδημίας

• και ακολούθησε έκθεση φωτογραφίας από την 50χρονη του Συλλόγου.

Η εκδήλωση έκλεισε με ''μπουφέ''

Παραθέτουμε αυτούσια την ομιλία της Προέδρου Εύας Παπανικολούδη-Σαλτουρίδου 

  ''Καλησπέρα σας
Στη σκιά των πολλών δραματικών γεγονότων που συμβαίνουν στον κόσμο και με την Ελλάδα μπροστά σε καταιγιστικές εξελίξεις (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές), το να οργανώνουμε τέτοιες εκδηλώσεις, φυσικά και είναι πολύ δευτερεύον ζήτημα και ίσως μοιάζει με πολυτέλεια.
Με αφορμή την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδας, που ξεκινούν την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου με το μεγάλο παιχνίδι μέσα στη Νάουσα, θελήσαμε να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο μας και η ανάγκη να καλέσουμε τα Μ.Μ.Ε. της περιοχής μας, προέκυψε από το ότι αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μέσα από μια Γενική Συνέλευση, όπως θα ήταν το σωστό.
Όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, φέτος ο Σύλλογός μας συμπληρώνει 50 χρόνια Ζωής. Μια υπέροχη αθλητική διαδρομή 50 χρόνων, την οποία ο Σύλλογός μας γιορτάζει με μια σειρά εκδηλώσεων.
Γιορτάζουμε όχι απλά για να αποτιμήσουμε το ένδοξο παρελθόν, αλλά για να βάλουμε νέες βάσεις για το παρόν και το μέλλον, ξαναβρίσκοντας το νήμα που μας συνδέει με τις αρχές που ενέπνευσαν το 1965 την ιδέα του Συλλόγου μας. Τις ίδιες αρχές που τον κράτησαν ζωντανό και τον γιγάντωσαν στο πέρασμα των χρόνων και τον έκαναν αναπόσπαστο κομμάτι της Τρικαλινής κοινωνίας.
Φιλοξενήσαμε πριν δύο μήνες την θρυλική Φερεντσβάρος της Ουγγαρίας με καλεσμένους - εντελώς συμβολικά - σ' αυτή την υπέροχη εκδήλωση τους πρώτους παράγοντες και τους πρώτους ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Σήμερα οργανώσαμε την έκθεση φωτογραφίας και αργότερα, σε ημερομηνία που δεν αποφασίστηκε ακόμη, θα γίνει η κεντρική εκδήλωση για τον εορτασμό των 50 χρόνων, μια εκδήλωση μνήμης και τιμής, αφιερωμένη σε όλους αυτούς που με την προσφορά τους, έγραψαν την 50χρονη Ιστορία.

Λίγα λόγια για την σημερινή Διοίκηση
Η σημερινή Διοίκηση ανέλαβε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες το καλοκαίρι του 2012, όταν η ομάδα ήταν ένα βήμα πριν από το να μην πάρει μέρος στο πρωτάθλημα και να διαλυθεί, όπως διαλύθηκαν πολλές ομάδες του Νομού μας.
Οι στόχοι ήταν:
Για την 1η χρονιά η λειτουργία της ομάδας και η παραμονή στην Α1 κατηγορία, κάτι που επετεύχθη και μάλιστα σχετικά εύκολα. Συγχρόνως μεγάλος στόχος η λειτουργία της Ακαδημίας (αφού ένα χρόνο πριν είχε πέσει σε αδράνεια) και η όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωσή της.
Την 2η χρονιά στόχος ήταν η δημιουργία ανταγωνιστικής ομάδας, που θα στηρίζεται στα παιδιά του χωριού και της ευρύτερης περιοχής, που θα πρωταγωνιστήσει στο ποδόσφαιρο της Ημαθίας τα επόμενα χρόνια και θα κερδίσει τον σεβασμό των αντιπάλων. Και όπως όλοι ομολογούν, αυτό επετεύχθη.
Για την 3η χρονιά ο πήχης ακόμη πιο ψηλά και η ομάδα μετά από μια εξαιρετική χρονιά που την απόλαυσαν όλοι, κατέκτησε την 3η θέση, πίσω μόνο από την πολύ φιλόδοξη Ειρηνούπολη και την μεγάλη Νάουσα, κερδίζοντας την εκτίμηση όλης της φίλαθλης Ημαθίας. Και βέβαια η Ακαδημία μας σε πλήρη λειτουργία με 43 παιδιά, όλα του χωριού.

Και όλα αυτά φυσικά δεν προέκυψαν τυχαία. Χρειάστηκε πολύ δουλειά από όλους (Διοίκηση, προπονητής, παίκτες) πολύς κόπος και - για όσους γνωρίζουν - αρκετά χρήματα. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ακριβό σπορ και η καλή λειτουργία μιας ομάδας έχει υψηλό κόστος.

Χωρίς οικονομική ενίσχυση τα τελευταία 4 χρόνια, από την πολιτεία και από τον Δήμο, αλλά και με την ελάχιστη συνδρομή της τοπικής κοινωνίας, προσπαθούμε κι εμείς να προσφέρουμε κάτι στο χωριό μας και στη νεολαία μας. Και δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα περισσότερο για την αξία του αθλητισμού.
Για φέτος, και αφού στην Διοίκηση προστέθηκαν και νέα μέλη, ξεκινήσαμε με την ίδια διάθεση και το ίδιο κέφι, με στόχο την διατήρηση του εξαιρετικού κλίματος και την όσο το δυνατόν καλύτερη πορεία στο πρωτάθλημα.
Στο σημείο αυτό θα παρουσιάσουμε τα νέα αποκτήματα της ομάδας.
Είναι οι: Γιάννης Κιρκιλιανίδης (παλιός γνώριμος φυσικά), Λάμπης Ασημακόπουλος και Γρηγόρης Μητσιώτης
Αποχωρούν από την ομάδα οι: Δημήτρης Σούρλας? και Ηλίας Αθανασιάδης, αλλά και ο μικρός αδερφός του Ηλία, ο Γιώργος Αθανασιάδης, που μόλις τον περασμένο Απρίλιο υπέγραψε το πρώτο του δελτίο.
Μ' αυτές τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ ξεκινήσαμε για μια ακόμη εξαιρετική χρονιά.
Εγγύηση γι' αυτό

• ο προπονητής Γιώργος Ντάμτσιος στην τρίτη συνεχόμενη χρονιά του στην ομάδα

• οι παλιοί παίκτες που αγωνίζονται χρόνια στην ομάδα και αποτελούν σταθερές αξίες, Βασίλης Παπαδόπουλος, Χρήστος Μηνούδης, Άρης Μηνούδης, Σάββας Αθανασιάδης, Γιώργος Παντριάς, Μπάμπης Σαλτουρίδης, Βασίλης Σερμπίνης, Βασίλης Ακρίβος που θα ενσωματωθεί στην ομάδα σε λίγες μέρες, ο λίγο νεότερος Παναγιώτης Δρομπουλιανούδης, ο Στέφανος Σούρλας, ο Δημήτρης Σούρλας?, ο Ηλίας Αθανασιάδης? αλλά και ο Κώστας Χαλβατζής.

• Τρίτη χρονιά φέτος, τέσσερα εξαιρετικά παιδιά από το Πλατύ, Νίκος Μουσκεφτάρας, Ηρακλής Ελευθεριάδης, Κώστας Καρβούνης και ο μεγάλος άτυχος της περσινής χρονιά Σίμος Καραούσογλου, σπουδαίοι ποδοσφαιριστές και υπέροχοι χαρακτήρες, κοσμούν με την παρουσία τους τη ομάδα

• Οι νεαροί Μόσχος Γιάντσης, Βασίλης Βελικούδης, Ούλι Ντόι, Κίμων Τερζίδης και Γιώργος Παλιούρας, που δείχνουν ότι φέτος θα είναι η χρονιά τους

• Χαρά και υπερηφάνεια για εμάς οι 16χρονοι Αντώνης. Ευαγγελόπουλος, Χρήστος Ταρπατζής, Γιώργος Καλλιάγρας, Λεωνίδας Μπάκας και Χρήστος Κυτούδης, που ακολουθούν από πέρυσι την ομάδα

• αλλά και τα παιδιά που προωθήθηκαν φέτος από την Ακαδημία και είναι: Μιχάλης Ευαγγελόπουλος, Κώστας Προβατίδης, Γιώργος Αθανασιάδης, Αποστόλης Γεωργάκης, Κωνσταντίνος Μαλογιάννης, Χρήστος Μηνούδης, Χρήστος Σωτηράκης, Γιώργος Φετεινίδης και ο νεότερος όλων Ραφαήλ-Σόλων Σωτηράκης.

Στο σημείο αυτό θα κάνουμε την παρουσίαση της φανέλας με την οποία θα αγωνίζεται η ομάδα φέτος: 
Είναι προσφορά: Αφοι Σωτηράκη η πράσινη φανέλα 
και Αφοι Κυτούδη η λευκή φανέλα.
Χορηγός των σετ προπόνησης είναι η Σκαφοτεχνική του Θοδωρή Αγαθόπουλου 

Και όπως γνωρίζετε διατηρούμε και την Ακαδημία, ίσως το πιο όμορφο αλλά και συγχρόνως πιο δύσκολο κομμάτι της ομάδας. Μια ακαδημία που λειτουργεί από ο 1981 με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να έχει μια ακαδημία σε ένα χωριό. Φέτος, μετά την προώθηση πολλών παιδιών στην πρώτη ομάδα, θα λειτουργήσουν 3 τμήματα  
και εδώ πρέπει να πούμε ότι όλα σχεδόν τα παιδιά που αποτελούν σήμερα το ρόστερ της μεγάλης ομάδας και αρκετά που αγωνίζονται σε άλλες ομάδες, προέρχονται από την Ακαδημία μας.
Εάν υπάρχουν παιδιά που θέλουν να εγγραφούν στην Ακαδημία, αυτό μπορεί να γίνει στο γήπεδο κάθε απόγευμα 6.30 με 8.00 μ.μ. 

Κλείνοντας θέλω να πω ότι όλοι μαζί πετύχαμε αρκετά. Προσπαθήσαμε για το καλύτερο, όπως πάντα. Αυτή η προσπάθεια "μεγάλωσε" ακόμη περισσότερο την ομάδα που όλοι αγαπάμε, αλλά μας έκανε και σοφότερους. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πράγματα που πρέπει να διορθωθούν. Και υπάρχουν πολλές ενέργειες που είτε έγιναν, είτε γίνονται, είτε θα γίνουν στο μέλλον, για να καταστήσουν τον Σύλλογό μας ακόμα πιο δυνατό. Ο καθένας στο κομμάτι που του αναλογεί, μπορεί να βοηθήσει. Ο κόσμος μπορεί να το κάνει αυτό με την στήριξή του, αλλά και με την σωστή συμπεριφορά του. Είναι στόχος όλων μας, ο Α.Ο. ''ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ'' να είναι ένα υγιές σύνολο στην ολότητά του. Ευχαριστούμε όσους στηρίζουν το έργο μας και καλούμε όσους πιστεύουν ότι αξίζει να έρθουν πιο κοντά μας
Ακολουθεί η έκθεση φωτογραφίας στην οποία μπορείτε να θαυμάσετε το παππού, τον μπαμπά, τον αδερφό, τον θείο κ.α. στις παλιές τους δόξες 
και φυσικά ο καθιερωμένος ''μπουφές''.
Και πάλι σας ευχαριστούμε θερμά που μας τιμήσατε με την παρουσία σας''
 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------

Λίγες σκέψεις μου για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο - που νοσεί, φθίνει κι αργοπεθαίνει - και τι, αλήθεια, σημαίνει αυτό 

Έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής χρονιάς αυτό το Σαββατοκύριακο με τους αγώνες κυπέλλου και ενώ όλα δείχνουν  όμορφα και αισιόδοξα  για το παρόν και το μέλλον του Συλλόγου μας (με τους 75 αθλητές της πρώτης ομάδας και της Ακαδημίας μας), του Συλλόγου που έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι πρόεδρος, βλέποντας γύρω μας δεν μπορώ να πω το ίδιο για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. 

Η κατάσταση που επικρατεί μόνο αισιοδοξία δεν αποπνέει. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην Ημαθία, αλλά - από όσα βλέπουμε και ακούμε – και σε άλλους νομούς της χώρας μας, είναι μια υπόθεση που γεννά θλίψη και - με λίγη δόση υπερβολής ίσως - φοβάμαι ότι δεν έχει καμία προοπτική, αφού κάθε χρόνο συρρικνώνεται όλο και περισσότερο. Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ομάδες να πέφτουν σε αδράνεια, ομάδες να οργανώνονται μόλις την τελευταία στιγμή, ομάδες χωρίς την παραμικρή έγνοια για το μέλλον, ομάδες να υπολειτουργούν, ομάδες να αποχωρούν από τα πρωταθλήματα και χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ομάδες που έπαψαν να υπάρχουν. Αυτά τα φαινόμενα είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστούν και πιστεύω πως δεν είναι πολύ μακριά η στιγμή που θα μειωθεί δραματικά ο αριθμός των ενεργών ερασιτεχνικών ομάδων στην Ημαθία και σε όλη τη χώρα.

Και δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα λόγω της κρίσης των  τελευταίων χρόνων (όπως συχνά ακούγεται), αφού η φθίνουσα πορεία είχε αρχίσει πιο πριν. Ούτε είναι οι ευθύνες μόνο των υπερκείμενων αρχών (όπως συνηθίζουμε να λένε). Δεν μπορεί… κάτι κάναμε λάθος - παρά το μεράκι μας και τις καλές μας προθέσεις - όλοι όσοι εμπλεκόμαστε σ’ αυτόν τον χώρο. 

Φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπάρχει πρόβλημα στην αντίληψη που έχουμε για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και για το τι αυτό πρεσβεύει. Δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος σοφός για να καταλάβει ότι χωρίς ισχυρούς δεσμούς με τις Τοπικές κοινωνίες, χωρίς σημαντικό αριθμό τοπικών ποδοσφαιριστών, χωρίς τμήματα υποδομής (είναι γνωστό ότι τα περισσότερα παιδιά το ποδόσφαιρο αγαπούν και ποδόσφαιρο θέλουν να παίζουν στην ομάδα του χωριού ή της γειτονιάς τους), χωρίς σχέδιο και όραμα για το αύριο, μόνο ευοίωνο δεν φαντάζει το μέλλον του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Η κατάρρευσή του είναι πολύ πιθανή και όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Το λέμε άλλωστε και συμφωνούμε στις μεταξύ μας συζητήσεις.

Συμπερασματικά, με όσα κάνουμε (αλλά και όσα δεν κάνουμε), το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο θα εξακολουθεί να νοσεί, να φθίνει, να αργοπεθαίνει. Μπορεί άραγε να επιβιώσει, να αναπτυχθεί και να ‘’ξανανθίσει’’? Φυσικά και μπορεί. Δύσκολο μεν, αλλά όχι αδύνατο. Αρκεί μόνο - πριν είναι αργά και πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη - να κατανοήσουμε επιτέλους όλοι όσοι εμπλεκόμαστε σ’ αυτό, ποιος είναι ο απώτερος σκοπός του ερασιτεχνικού Σωματείου και ποιος ο ρόλος του στην Τοπική κοινωνία. Που δεν είναι άλλος από το να προσφέρει. Να προσφέρει Αθλητικά, Πολιτιστικά, Κοινωνικά. Και είναι τόσο γοητευτικό αυτό.

 
Αν το ερασιτεχνικό Σωματείο αφανιστεί, αν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο καταρρεύσει, δεν χάνεται κάτι πολύ όμορφο, χρήσιμο κι ωφέλιμο απλά από το γήπεδο. Χάνεται από όλη την Τοπική κοινωνία.

Ν. Σαλτουρίδης