Εκδήλωση μνήμης και τιμής την Τρίτη 19 Νοεμβρίου στις 19.30 στην Αλεξάνδρεια

Μεταξύ αυτών που δεν γύρισαν ποτέ από το μέτωπο και οι συγχωριανοί μας Γκανίδης Δήμος του Στεργίου, Ζαφειρόπουλος Βασίλειος του Γρηγορίου και Κιρκιλιανίδης Χρήστος του Ιωάννη, στους απογόνους των οποίων εστάλη πρόσκληση να παρευρεθούν στην εκδήλωση.

Κάποιοι Ήρωες είναι εκεί και μας περιμένουν ακόμη

Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι που αγωνίζονται να αναδείξουν το μεγάλο ζήτημα των άταφων νεκρών του Ελληνο-ιταλικού πολέμου . Στις σκληρές, πολυαίμακτες και πολύνεκρες μάχες που διεξήχθησαν στα βουνά της Αλβανίας έχασαν τη ζωή τους χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες και Αξιωματικοί. Από αυτούς 7.948 μένουν άταφοι ή πρόχειρα ενταφιασμένοι σε εκκλησάκια της Β. Ηπείρου, σε χωράφια, ακόμα και σε αυλές σπιτιών. Οι Βορειοηπειρώτες ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τους προστατεύουν ακόμη τα οστά τους, περιμένοντας τη μέρα που η μάνα Ελλάδα θα επιστρέψει να τα μαζέψει και να τους αποδώσει τις πρέπουσες τιμές.Κι αν η επίσημη Πολιτεία «αργεί», δεν «αργεί» η ελληνική ψυχή. Μέσα από χιλιάδες αντιξοότητες και κινδύνους ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έκανε θαύματα. Βρήκε όμως στο πρόσωπο του κ. Γιώργου Σούρλα έναν άξιο συμπαραστάτη που ανέδειξε με δυναμισμό το πρόβλημα, απειλώντας ακόμη και με μπλοκάρισμα της ένταξης της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, αν δεν υπογράφονταν η συμφωνία ίδρυσης Στρατιωτικών νεκροταφείων στα εδάφη που πότισαν με το αίμα τους οι Έλληνες μαχητές.

Απομένει τώρα να περισυλλεχθούν και να ενταφιαστούν επίσημα τα οστά των ηρώων αφού βέβαια γίνει τεστ DNA, έτσι ώστε να υποδειχθεί στους οικείους τους το ακριβές σημείο της ταφής.

Υπάρχουν συγκλονιστικές ιστορίες αλλά και εμπειρίες από αυτή την προσπάθεια.

Στις 19 Νοεμβρίου 2013 στις 7.30 μ.μ., λοιπόν το Ιστορικό και πολιτιστικό εργαστήρι Αλεξάνδρειας και περιχώρων “Ελληνότοπος” διοργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους πεσόντες του ’40.

Βασικός εισηγητής θα είναι ο κ. Γ. Σούρλας π. Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

Θα γίνει προβολή οπτικοακουστικού υλικού, παρουσίαση του βιβλίου του κ. Σούρλα « ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940 ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ» και θα απονεμηθούν τιμητικές πλακέτες και διπλώματα στους απογόνους των πεσόντων.

Παραθέτω παρακάτω ένα από τα κείμενα που δημοσίευσα παλαιότερα για το συγκεκριμένο ζήτημα.

12 Φεβρουαρίου 2009

ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

Στις 28-10-2008 είχα γράψει ένα άρθρο με τον τίτλο «ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ» για τους ξεχασμένους ήρωες του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-41.

Στη μνήμη του παππού μου Μουτρόπουλου Διονύση στρατιώτη του ιππικού της ΧΙ ομάδας αναγνωρίσεως που σκοτώθηκε στις 13-2-1941 την «πιο κρύα νύχτα του Χειμώνα» όπως αναφέρει ο Άγγελος Τερζάκης στην «ελληνική εποποιία 1940-1941» σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια, θα ήθελα να αναφερθώ και πάλι σ’ αυτό το μεγάλο ,το ανήκουστο κατά τη γνώμη μου θέμα έχοντας την ελπίδα ότι κάποτε, κάποιοι αρμόδιοι θα δεήσουν να πράξουν το αυτονόητο.

Την υποχρέωση του κράτους απέναντι σ’ αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση «του Πατρίου εδάφους». Την αναγνώριση και την έντιμη και αξιοπρεπή ταφή.

Θα ήθελα εδώ να αναφέρω τη στάση που κρατούσαν σε παρόμοια ζητήματα εκείνοι των οποίων εμείς καυχιόμαστε ότι είμαστε απόγονοι.

Οι αρχαίοι Έλληνες.

Τον Αύγουστο του 406 π.Χ. έγινε η ναυμαχία στις Αργινούσες όπου ο αθηναϊκός στόλος νίκησε το στόλο των Λακεδαιμόνιων. Ήταν μια σημαντική νίκη για το ηθικό των Αθηναίων οι οποίοι μέχρι τότε είχαν υποστεί αλλεπάλληλες ήττες.

Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε μόλις έγινε γνωστό ότι οι στρατηγοί δεν περισυνέλεξαν τους νεκρούς για να τους θάψουν , να τους καταδικάσουν σε θάνατο και να τους εκτελέσουν. Ίσως ήταν υπερβολική η ποινή για τους νικητές στρατηγούς αλλά το όλο περιστατικό δείχνει την ευαισθησία της πόλης των Αθηνών για τους νεκρούς της.

Για το σύγχρονο και νεοελληνικό κράτος όμως όλα αυτά θεωρούνται δυστυχώς «ψιλά γράμματα».Επιλέγουμε την τακτική της παντελούς αδιαφορίας ,της προχειρότητας και το χειρότερο όλων της ενδοτικότητας και της ασέβειας.

Γιατί τι άλλο από προχειρότητα ,ασέβεια , ενδοτικότητα και ηττοπάθεια προδίδει η στάση του Ελληνικού κράτους όλα αυτά τα χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά;

Αντί η Ελλάδα που έφερε τις πρώτες νίκες στο στρατόπεδο των συμμάχων κατά του άξονα, η Ελλάδα που έδωσε χιλιάδες παιδιά της στον αγώνα εναντίον του φασισμού,η Ελλάδα που δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα και συνέβαλε τα μέγιστα στη νίκη των συμμάχων να «επιστρέψει» στα πεδία των μαχών ευλαβικά , να «μαζέψει» τα παιδιά της που χάθηκαν εκεί , και να ανεγείρει μνημεία προς τιμήν τους ,μνημεία που να θυμίζουν για πάντα τη θυσία τους , η Ελλάδα επέλεξε να σκύψει το κεφάλι όταν συνάντησε την άρνηση των γειτόνων μας. Γιατί άραγε; Μήπως οι «κραταιοί» μας σύμμαχοι, μας πούλησαν ακόμη μια φορά όπως και με την Κύπρο; Αλλά που ήταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί και στρατιωτικοί άνδρες να απαιτήσουν το αυτονόητο; Μήπως σπατάλησαν τις δυνάμεις τους στον αλληλοσπαραγμό; Μήπως κάποιοι ασχολήθηκαν υπέρμετρα με την οικειοποίηση του «σχεδίου Μάρσαλ»; Μήπως…………; Μήπως……….;

Τα ερωτήματα δυστυχώς είναι πολλά και τεράστια.

Αναπάντητα………..

Αμείλικτα……..

Και όπως η φύση απεχθάνεται το κενό , έτσι και αυτό το τεράστιο κενό ανέλαβαν με δική τους ανυστερόβουλη πρωτοβουλία να το καλύψουν κάποιοι άλλοι. Αφανείς Βορειοηπειρώτες , ιερείς , ιδιώτες με την καθοδήγηση και τη φροντίδα του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου, ασχολούνται με την περισυλλογή και τον ενταφιασμό των οστών και την εναπόθεσή τους σε κάποιο νεκροταφείο αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν σε αξίες, ιδέες .ιδανικά, στην αντιηρωική εποχή που ζούμε.

Όπως είναι γνωστό οι κυριότερες μάχες έγιναν στην Κλεισούρα ,στους Βουλιαράτες στην Κορυτσά ,στο Πόγραδετς ,στο Αργυρόκαστρο. Στους Βουλιαράτες υπάρχει το μοναδικό μέχρι σήμερα ελληνικό στρατιωτικό νεκροταφείο. Βρίσκεται εκεί που ο ελληνικός στρατός είχε δημιουργήσει ένα νοσοκομείο εκστρατείας. Στον περίβολο του νοσοκομείου ενταφιάστηκαν 68 άτομα , αργότερα μεταφέρθηκαν εκεί τα οστά άλλων 130 πεσόντων, όμως είναι πολύ λίγοι σε σχέση με τους χίλιους περίπου στρατιώτες που έπεσαν εκεί.

Οι υπόλοιποι που βρίσκονται;

Στο Τσιφλίκ κοντά στην Κορυτσά χτίζεται από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο ένας ναός στον οποίο θα δημιουργηθεί κοιμητήριο και κάτι παρόμοιο γίνεται και στο Δέλβινο.

Ελπίζω όλες αυτές οι πρωτοβουλίες να φέρουν κάποιο ορατό αποτέλεσμα. Δεν μπορώ όμως να μην σημειώσω την απουσία του ελληνικού κράτους παρότι πρόσφατα σε επίσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη γειτονική χώρα , μας ανακοινώθηκε η συμφωνία για δημιουργία στρατιωτικών νεκροταφείων. Ελπίζω να μην χρειαστούν άλλα τόσα χρόνια για την υλοποίησή τους.

Αν θέλουμε βέβαια να αποδώσουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» θα πρέπει να επικροτήσουμε τη στάση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστάσιου ο οποίος προσπαθεί αδιάκοπα να δώσει κάποια λύση στο πρόβλημα παρά τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Η σοβαρή ,σεβάσμια ,μετριοπαθής, και υπεύθυνη στάση του Ιεράρχη θα πρέπει να παραδειγματίσει πολλούς για τον τρόπο που ο καθένας θα πρέπει να εκτελεί την αποστολή του.

Για μια ακόμη φορά θα ήθελα να καλέσω όλους αυτούς που διαθέτουν κάποια σχετικά στοιχεία ή ανάλογες ιστορίες, να ενώσουμε τις φωνές μας και να απαιτήσουμε από την Πολιτεία να δώσει επιτέλους λύση.

Υ.Γ πριν από λίγο καιρό μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα από την οικογένειά του τα οστά του Συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή.

Αυτοί μπόρεσαν.

Οι υπόλοιποι;

ΜΕ ΤΙΜΗ

Γρηγόρης Γιοβανόπουλος

Δάσκαλος