του Α.Τ. Αλεξάνδρειας
Ευθύμιου Σιδηρόπουλου
Η ποιότητα ζωής
Ευθύμιου Σιδηρόπουλου
Η ποιότητα ζωής
Η ποιότητα ζωής έχει μεγάλη επίδραση στην πρόληψη και εξαρτάται σε αρκετό βαθμό από την κοινωνικοοικονομική τάξη στην οποία ανήκει κανείς. Ένα άτομο ευχαριστημένο από τη ζωή του με προοπτικές και ανέσεις, με παιδιά που αγαπάει και θέλει να φροντίσει, με ένα γάμο που λειτουργεί και εργασία που του αρέσει, θα προσέχει αυτομάτως πολύ περισσότερο τη ζωή του, γιατί την εκτιμά και θέλει να την παρατείνει. Ένας δυσαρεστημένος από τη ζωή του δεν θα περιφρονήσει συνειδητά τους κανόνες πρόληψης σαν ένα είδος αυτοκτονίας, όμως δεν θα αντιμετωπίσει ενεργητικά και συνειδητοποιημένα την πρόληψη για τον εαυτό του και τους άλλους. Το να έχεις δεδομένο ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή σου, κάτι θα πάει καλύτερα, το να έχεις ένα σχέδιο βελτίωσης της θέσης σου ή της θέσης των αγαπημένων σου προσώπων, το να προσπαθείς να ζεις συνειδητά έχοντας δημιουργικούς στόχους, το να έχεις δηλαδή μια προοπτική ζωής, είναι προϋπόθεση του να κρατιέσαι ζωντανός και όχι μόνο βιολογικά. Ιδιαίτερα στην εργατική τάξη οι προϋποθέσεις αυτές είναι μειωμένες. Η ποιότητα ζωής επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα όλων των ειδών τα ατυχήματα. Προγράμματα πρόληψης χωρίς ποιότητα ζωής είναι καταδικασμένα σε αποτυχία.
Συμβίωση σαν μία λύση;
Συμβίωση είναι το να ζουν δύο ή περισσότερα άτομα μαζί χωρίς κανείς να ζει σε βάρος του άλλου. Η συμβίωση εφαρμοζόμενη στην τροχαία κίνηση όπου οι απώλειες, διεθνώς, είναι μεγάλες θα μπορούσε να αντικαταστήσει κώδικες οδικής κυκλοφορίας και πολύπλοκα συστήματα ρύθμισης. Ζω αλλά αφήνω και τον άλλο να ζήσει! Αυτή η ιδιότητα της αυτόνομης δικαιοσύνης, δηλαδή του να αναγνωρίζεις τα δικαιώματα του άλλου και να συμπεριφέρεσαι ανάλογα, ζυγίζοντας και βρίσκοντας μία ισορροπία μεταξύ των δικών σου δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των άλλων, αποτελεί τη βάση μίας ανεκτής κοινωνίας. Όμως, πράγματι, είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις καν ότι ο άλλος έχει κάποια δικαιώματα που θα μπορούσαν να έχουν προτεραιότητα έναντι των δικών σου, ιδιαίτερα όταν η παιδεία αυτή δύσκολα προσφέρεται ακόμα και στα σχολεία.
Ο τρόπος ζωής είναι και τρόπος οδήγησης
Εάν χρησιμοποιεί ένας πλάγια μέσα για να πετύχει στη ζωή του, θα χρησιμοποιήσει και πλάγια μέσα στην κυκλοφοριακή συμπεριφορά του. Ο τρόπος οδήγησης είναι ο τρόπος με τον οποίο ζούμε και σκεφτόμαστε. Δεν μπορεί η οδήγησή μας να έχει μία ποιότητα όταν ο γενικότερος τρόπος ζωής μας δεν έχει. Στεγανά σε συμπεριφορές σπάνια υπάρχουν. Εάν η περιφρόνηση των νόμων είναι διαδεδομένη σε μία κοινωνία και αποτελεί τρόπο ζωής, αυτή η περιφρόνηση θα ισχύει και για τους νόμους που διέπουν την τροχαία κίνηση. Εάν ο τρόπος ζωής μας δεν είναι συνειδητοποιημένος αλλά νεφελώδης, νεφελώδης θα είναι και η κυκλοφοριακή συμπεριφορά μας. Εάν έχουμε σαν τρόπο ζωής τη συνεχή αυτοδικαιολογία, ποτέ δεν θα παραδεχτούμε λάθη μας που είναι η βάση και προϋπόθεση για κάθε αλλαγή συμπεριφοράς. Η ποιότητα της συμπεριφοράς μας στον τόπο εργασίας ή στην κυκλοφορία είναι ο βασικότερος παράγοντας πρόληψης ατυχημάτων που ξεπερνά σε δυναμικότητα οποιοδήποτε μέτρο πρόληψης (χωρίς να υποστηρίζω ότι, οι τεχνικές προϋποθέσεις δεν είναι αναγκαίες). Δυστυχώς όμως οι συμπεριφορές είναι πολύ δύσκολο να μεταβληθούν. Ο τρόπος ζωής, οι συμπεριφορές, οι τοπικές συνήθειες ή η διαφορετική αντίληψη για κάποιες έννοιες μπορούν, αλληλεπιδρώντας να οδηγήσουν σε ατυχήματα. Από την εμπειρία μου διαπιστώνω ότι πολλά άτομα που είχαν επανειλημμένα ατυχήματα, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στα άτομα αυτά διαπιστώνεται μία «προσωπικότητα ατυχηματία», τα άτομα αυτά είναι παρορμητικά, αγαπούν την περιπέτεια, ζουν για τη στιγμή και όχι για το μέλλον και δεν μπορούν να ελέγξουν την επιθετικότητά τους προς άλλα άτομα, ιδιαίτερα προς άτομα εξουσίας. Ταυτόχρονα θα έλεγα δείχνουν μία τάση αυτοτιμωρίας που προέρχεται από ένα υποσυνείδητο συναίσθημα ενοχής.
Ευθύμιος Α. Σιδηρόπουλος
Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου